پسرونه

رسیده آخر اسفند و رو به پایانم

قسم نده! که به جان تو هم نمی مانم

تو و جهان و همه مردمش عوض شده اید

و من هنوز همان شاعر پریشانم

چگونه با تو بمانم؟ بهار نزدیک است

تو بوته ی گل سرخی و من زمستانم

تو پیش من سخن از روز جشن می گویی

من از تقارن عید و عزا گریزانم

شبی که ماه به بالای شهرمان برسد

من آسمانی ام و تو. تو را نمی دانم

#محمدرضا_طاهری

پ. ن: یه وقتایی انگار دیگه زیادی فقط میگذره، یعنی فقط میگذره ها

نه که تند بگذره

بلکه خیلی بی خود میگذره ‍♂️

همین که چند وقت یه بار پست میزارم و نمیزارم گواه اوضاعه

گمانم عاشقی هم مثل من خون جگر خورده

تو سنگی را رها کردی که بر این بال و پر خورده

خودت گفتی جدایی حق ندارد بین ما باشد

کجایی تا ببینی که جدایی هم شکر خورده

نمی دانم کجا باید بیفتم از نفس دیگر

درختی را تجسّم کن که از هر سو تبر خورده

غم انگیزم، دلم چون کودکی ناشی ست در بازی

که از لبخندهای تلخ استهزاء سر خورده

شبیه پوشه ای در دست مردی گیج و مبهوتم

به خاک افتاده ام، در راه او بر صد نفر خورده

هوایم بی تو همچون حال ورزشکار دلخونی ست

که در دیدار پایانی به اسرائیل بر خورده 

#سید_سعید_صاحب_علم

+ اووه چه طولانی شد پست نگذاشتنم

+ فعلا فقط همین تک بیت زیر، بدون هیچ کلام اضافه ای:

"این چیست که چون دلهره افتاده به جانم

حال همه خوب است من اما نگرانم" 

امیدی بر جماعت نیست، میخواهم رها باشم

اگر بی انتها هم نیستم بی ابتدا باشم

چه می شد بین مردم رد شوی آرام و نامرئی

که مدتهاست میخواهم فقط یک شب خدا باشم

اگر یک بار دیگر فرصتی باشد که تا دنیا -

بیایم دوست دارم تا قیامت در کما باشم

خیابانها پر از دلدار و معشوقان سر در گم

ولی کو آنکه پیشش میتوانم بی ریا باشم؟

کسی باید بیاید مثل من باشد، خودم باشد

که با او جای لفظ مضحک من یا تو، ما باشم

یکی باشد که بعد از سالها نزدیک او بودن

به غافلگیر کردنهای نابش آشنا باشم

دلم یک دوست میخواهد که اوقاتی که دلتنگم

بگوید خانه را ول کن بگو من کی، کجا باشم؟

#سید_سعید_صاحب_علم

ی.ن: یادگار نوشت

کوانتوم هم میان ترمش رو دادیم 

چیزی فراتر از کلمه افتضاح بود

الان واقعا یه دوست لازم دارم بگه بیا بریم بیرون غم نخور

البته امتحان و اینا که هیچه در مقابل فکر وخیالات و درگیری هامون

ولی خب بازم امتحان دارم میزارم جمع شه بعدش یهویی

+ یه اتفاق خوب دیروز موقع برگشت از دانشگاه برام افتاد

قضیه صفه که نه

یه پیرمرد رو از گلدشت رسوندم نجف آباد، وای چه پیرمرد مشتی بود

و جمله آخرش این بود

" توی زندگی با زنت رفیق باش و اونم با تو، اون موقع تحمل همه مشکلات برای جفتتون راحت میشه"

 دمش گرم

تو چه کردی که سرانجام دعا ریخت بهم

از همین فاصله تقدیر خدا ریخت بهم

ما دوتا در همه جا ورد زبان ها بودیم

این همه عشق کجا رفت چرا ریخت بهم

آه تقدیر به ما فرصت ابراز نداد

غمِ این حادثه شیرازه ی ما ریخت بهم

زندگی چیست بگویید اگر آگاهید 

ساحلی خسته که از موج رها ریخت بهم؟

من به ماهیت این خاک کمی بد بینم

شک ندارم که همین خاک مرا ریخت بهم

پدرم  بود ،که از رفتن و مردن گفتم

مادر از فاصله، از حول و ولا ریخت بهم.

#مصطفی_لوینی

مثل شعری قابل تحسین که بی تشویق نیست

هیچ خطی مثل ابروی تو نستعلیق نیست!

چشم هایت مثل اقیانوس آرامی است که

با پریشان بودن من قابل تطبیق نیست

عشق یعنی "جبر "یعنی "احتمال" رفتنت

راه حل زندگی وقتی به جز تفریق نیست

آمدی اما برای رفتنت آماده ام

سرنوشت هیچ موجی تا ابد تعلیق نیست!

هیچ وقت این شاهنامه آخر خوبی نداشت

زندگی با " بی تو" بودن قابل تلفیق نیست

 هیچ چشمی بعد تو شعری به من القا نکرد

هیچ خطی غیر از ابروی تو نستعلیق نیست

#فائزه_محمودی

تو رسیدی که به این مرده کمی جان برسد

تا به این روح کویری، نم باران برسد

آمدی در دل من سلطه براندازی تا-

دوره ی سلطنت غصه به پایان برسد

قبل تو چاه غم و، حال در این محبس عشق

یوسف از چاه کشیدی که به زندان برسد

باور هیچ کسی نیست که با معجزه ات

کافر عشق چنین ساده، به ایمان برسد

پا به پای تو به پابوسی او خواهم رفت

باید این قصه در آخر به خراسان برسد

#احسان_نصری

پ.ن: امسال امام رضا ع جان هنوز ما رو نطلبیده

یادش بخیر ازدواج دانشجویی مشهد

ایشالله که قسمت بشه سه تایی راهی بشیم، یکم بچه جون سفت بشه

کربلا هم که هیچ فقط هر سال باید بگیم "جا مانده ایم و شرح دل ما خجالت است" 

دانشگاه هم که آخ آخ

روزهای خوبی داریم الحمدالله، فقط یکم باید وقت و اراده بیشتری برای مطالعه درس ها بزارم، هرچند مطالب بسیار زیاد

بابت همه چیز خدایا شکرت